دارم بزرگ میشم

وقتی رفتیم ماه رمضون بود . به جای خونه یه زمین خریده بودیم که با وام مسکن بتونیم خونه رو بسازیم . من و مادرم رفتیم روستا پیش پدر بزرگم و برادرم و پدرم دنبال ساختن خونه بودن . تموم ماه رمضون اونجا کلافه شدم من روستا رو دوس دارم ولی اون روستا برام جالب نیست . راه به شدت خطرناکی داره و امکاناتش خیلی کمه .خب مهم نیست بعد از یه ماه بالاخره تونستیم بریم به خونمون . یه خونه ی دوطبقه ی نیمه کاره که طبقه پایینش پارکینگ بود و ما تونستیم تویه انباریش بمونیم تا خونه تکمیل بشه . جونمون در اومد تا خونه تکمیل شد اونم با کلی قرض و بدهی و قسط و وام. :/

سال دوم دبیرستان رو در زنجان شروع کردم درحالی که حتی یادم رفته بود برم پیش مشاور تحصیلی و اولویت بندی رشته هامو بگیرم. خخخخ اونا میگفتن زیستت خوبه برو تجربی منم میگفتم نهه فقط ریاضی . از اونا اصرار از من انکار و باز هم من پیروز شدم :) 

چون واقعا از رشته پزشکی چندشم میشد . با روحیه لطیف من سازگار نبود که مثلا دل و روده ی یه حیوونو بریزم بیرون . ایییی :/

روزهای خوبی داشتیم  . مثل تموم زندگیم بازهم قرض و بدهی داشتیم . و این باعث میشد همیشه آرزوهای بچگیم همون آرزو بمونن . خخخ اصلا مهم نیست . مهم منم و بس ^_^

دو سال دیگه گذشت و من بزرگتر شدم . در طول این مدت هیچ خواستگاری نداشتم . پسری هم طرفم نمیومد . کلا دلیل این دیده نشدن رو نمی فهمیدم. برام اهمیت نداشت . پیش خودم مدام فکرم به این میرفت که معیار های من برای ازدواج چیه. اون موقه ها من عقلم کامل نشده بود . باخودم میگفتم کاش یه پسر خوب گیرم بیاد که نماز بخونه .بقیه چیزاشو خودم درست میکنم.:))))

 دوس داشتم سید باشه . آخه مادرم همیشه سیدها رو دوست داشت. باخودم میگفتم باهم زندگیمونو میسازیم نه به پول نیازه نه هیچ چیز دیگه . فقط دوستم داشته باشه برام کافیه.....